ارزیابی مکان گزینی کاربری زمین بر اساس مقیاس عملکرد با بهره گیری از چیدمان فضا مطالعه موردی : شهر مهاباد

کاربری زمین از مباحث مهم و هسته های اولیه برنامه ریزی شهری است و به دلیل ماهیت سیستمی آن، از طریق شبکه های ارتباطی و جریان های ترافیکی آنها در ارتباط مستمر و متقابل است مکانیابی درست کاربری زمین از تصمیمات بحرانی است که نیازمند تحقیق در مکان از دیدگاه های مختلف می باشد و همواره این سوال مطرح بوده است که چگونه می توان یک برنامه ریزی مناسب با حداکثر کارایی ممکن ارائه داد که علاوه بر رعایت استانداردهای مکانیابی کاربری ها چیدمان بهینه ی آنها را در شبکه های شهری تأمین کند. طی سالهای اخیر برخی از ابزارها و شیوه ها در مدلسازی شهری مطرح شده اند که امکان تحلیل و ارزیابی از طریق آنها میسر شده است. یکی از این روش ها چیدمان فضا است که مفهومی است که به فضا به عنوان یک پدیده مستقل می نگرد و به کمک تحلیل های کمی و الگوریتمهای ریاضی توانسته است روابط پیچیده ی فضایی را تحلیل و تفسیر سازد. این تحقیق بدنبال توضیح تحولات فضایی و مکانی و جانمایی کاربری زمین در شهر مهاباد خواهد بود.در این پژوهش نخست با استفاده از چیدمان فضا ، تحولات فضایی و مکانی در طی سه دوره زمانی بررسی و مورد تحلیل قرار خواهد گرفت و سپس با در نظر گرفتن شبکه فضایی و توجه به پراکنش کاربری زمین بر اساس مقیاس عملکرد به بررسی همبستگی میان ارزش هم پیوندی شبکه ی فضایی موجود و پراکنش کاربری های مقیاس عملکرد کلان پرداخته و از این طریق گامی در جهت ارزیابی نقش شبکه فضایی در چیدمان کاربری ها برداشتیم. نتایج حاصل از پژوهش حاضر ارتباط همبستگی کم میان ارزش هم پیوندی محورها و مقیاس عملکرد کاربری ها را نشان داد که می توان اظهار داشت کاربری های شهر مهاباد به صورت کارا و هماهنگ با شبکه ی فضایی چیدمان نشده اند و دلایل آن حاکی از محدودیت های طبیعی و مشکلات مدیریتی است که نظام کاربری زمین در این شهر را دستخوش تغییرات کرده است و می بایست در جهت بهبود آن در طرح های آینده چاره ای اندیشید.